Ciao Bolivia

Dit is alweer het eind van een fantastische paar maanden!! De laatste dagen in Santa Cruz gingen snel voorbij. Ik verbleef bij Guido (mijn buddy). de dag dat ik aankwam moest hij werken en heb ik alleen doorgebracht in Santa Cruz. Ik heb dus in het internetcafe gezeten en nog wat rondgelopen. 's avonds samen gegeten met zijn famillie (die heel schattig is, zijn moeder en zijn zus zijn vrij rustig en zijn vader compenseert dat met zijn vele praten. erg interessant allemaal, hij vertelt honderduit over zijn geboorteplek Beni etc, maar soms als ik moe was dan probeerde ik hem een beetje te vermijden omdat het best vermoeiend is om steeds in het Spaans lange gesprekken te voeren wanneer je moe bent). Die avond heb ik samen met  Guido, Laura (waar ik in het begin veel sliep) een jongen die in het Engels een Duits accent heeft (hij heeft een tijdje in Duitsland gewoond. Quinten en ik plaagden hem wat met zijn accent wat hij hardnekkig ontkende) en een ander van aiesec doorgebracht. Op het eind toen iedereen thuis was nog wat samen met Guido gedronken op een plek waar we ontzettend mooi uitzicht hadden over het centrum en daarna naar huis. De volgende dag ging ik eerst met Guido over een markt lopen, De markten daar zijn ontzettend groot en druk. Alle waren zijn er te vinden en heel handig verdeeld, namelijk alles wat hetzelfde is bij elkaar (Guido vertelde dat mensen in Bolivia te lui zijn om veel te zoeken en het bij elkaar willen hebben). Dus honderden telefoons bij elkaar, huishoudelijke apperatuur, meubels, kleding, waren zoals kruiden en fruit en... grote zakken cocabladeren, muziekinstrumenten etcetc.. Erg leuk om te zien, vooral de mensen die er met hun oorspronkelijke klederdracht zitten hun waren te verkopen. Daarna ging ik voor een laatste keer naar 'Hogar' om de kinderen gedag te zeggen. Paul (van aiesec) zei me dat ze me al verwachtten en wat gemaakt hadden voor me maar het bleek dat ze van niks wisten, dus ze bestormden me 'Sylviaaaa, Sylviaaaaaa!!!!' en hingen binnen de kortste keren allemaal om me heen. Ik vond het zo leuk ze weer te zien! Het voelde een beetje raar omdat ik eigenlijk kwam om afscheid te nemen, maar omdat ik een paar weken was weg geweest voelde het ook een beetje alsof ik thuiskwam (aangezien ik er meer dan 6 weken heb gewoond). Ik vond het moeilijk weg te gaan en bleef er in totaal 4 uur voordat ik uiteindelijk afscheid nam. Ik kreeg van wat meisjes haarbandjes en kettinkjes om ze niet te vergeten en we namen afscheid. Daarna ging ik met de taxi naar Guido en uiteten in de Irish Pub in het centrum bij de 'plaza', samen met wat anderen, waaronder Quinten en zijn vriendin Tatiana, Miguel (waarbij ik in het begin ook veel heb geslapen in de weekenden), Nata en wat anderen. Daarna gingen we voor de laatste keer voor mij naar de populaire uitgaansplek: 'Pueblo de Bochinchi', waar we nog een tijdje dansden op de voorbijkomende latinnummers. Omdat iedereen vroeg moest werken de volgende dag, en ik niet helemaal lekker was (wat mn eigen schuld was, aangezien ik terwijl ik  nog niet helemaal beter was de jungle in was gegaan, waardoor ik nu, een week later nog steeds niet helemaal beter ben..), en ik de volgende dag vroeg naar het vliegveld zou moeten omdat er nog dingen geregeld moesten worden aangezien mn visum verlopen was (ik had ipv 2 maanden, voor 1 maand een visum meegekregen).. gingen we tijdig terug. De volgende ochtend bracht Guido (die die dag toevallig jarig was) me naar het vliegveld. Na een poos nog over van alles gepraat te hebben, vertrok hij, en ik ging richting de douane. Ik had het geld al klaar liggen wat ik zou moeten betalen aan imigration, dus dat was vrij snel afgehandeld. Na de drugscontrole (wat daar bij iedereen werd gedaan), wierp ik vanuit het vliegtuig een laatste blik over het groene landschap met palmen en bomen die begonnen te bloeien  aangezien het bijna voorjaar is in Bolivia en dat was het eind van een zeer mooie, leerzame en avontuurlijke periode. 

Na wat strubbelingen (ik had mn vliegtuig in Rome gemist omdat het vliegtuig vanuit Sao Paulo vertraagd was, en in Amsterdam bleek mijn bagage niet aangekomen te zijn), werd ik warm verwelkomd door Nienke, Dennis en Anke, wat ik erg leuk vond :)! Gelukkig is ook inmiddels de bagage aangekomen en las alle berichtjes, brieven en knutsels als afscheid van de kinderen voor het eerst in Nederland. Superschattig!!

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

This is already the end of a fantastic couple of months!! The last days in Santa Cruz passed by quickly. I stayed at Guido's place (my buddy). The day I arrived he had to work and spendet time by myself in Santa Cruz. So I sat in the internet cafe and walked around a bit. Had evening dinner along with his familly (which is very nice, his mother and his sister are quite calm and his father compesates that by talking much! Quite interesting stories btw, about his birthplace Beni etc, but sometimes when I'm tired I its quite heavy to have enouph attention to understand everything and react in Spanish. That evening I accompanied Guido, Laura (where I slept in the weekends in the first month) a boy with a German accent in English (he has been in Germany for a while. Quinten and I teased him a bit with this accent) and some anothers of aiesec. At the end when everyone went home, I had a drink with Guido at a place where we had an amazing view on the city center from above and then we went home. The next day I first went with Guido to the market (very big and busy). Everything is present there and handy to be found/ distributed, because similair stuff is distributed together (Guido told that people in Bolivia are too lazy to look a lot around to find something ;)).. So hundreds of phones together,  household stuff, furniture, clothing, herbs, fruit, big sacks of coca leaves, musical instruments etcetc .. Very nice to see, especially the people with  their original costumes to sell their wares. Then I went to  'Hogar' for the kids say hello/ goodbye for the last time. Paul (from aiesec) told me that they already expected me becasue he had arranged this but it turned out that they knew nothing about it, so she came to me 'Sylviaaaa, Sylviaaaaaa !!!!' and hung around me in no time. I enjoyed seeing them again! It felt a bit weird because I actually came to say goodbye, but because I had been a few weeks away it felt weard. For them it must be weard and confusing I guess because I already said goodbye. After staying there a total of 4 hours I finally said goodbye. Then I went by taxi to Guido and had dinner at the Irish Pub in the center, along with some others, including Quinten and his girlfriend Tatiana, Miguel (where I slept in the beginning weekends) Nata and some others. Then we went for the last time for me to the popular nightlife spot 'Pueblo de Bochinchi'!! Where we danced for a while on the known latin songs. Because everyone had to work early the next day, and I was not feeling well (which was my own fault as I did all the tours and trips while being a bit sick.) we went back not too late. The next day I would have to go early to the airport to arrange things since mn visa had expired. The next morning brought Guido (that day happened to be his birthday) me to the airport. We said goodye and I had the money already prepared what I would pay at imigration, so that was dealt with quite quickly. After drug control, I had one last look at the green landscape with palms and treeswhich began to blossum as it was already almost spring. That was the end of a very beautiful, learnsome and adventurous period.

After some struggles (I missed my plane in Rome because the plane from Sao Paulo was delayed, and in Amsterdam was my luggage not arrived), I was warmly welcomed by Nienke, Dennis and Anke! Finally, also the luggage arrived and reading now all the messages, letters and crafting as a farewell from the children at Hogar again. Super cute!!