Into the wild

Aan deze tour deed me de film ´into the wild´ erg denken. In tegenstelling tot de andere die meer touristisch was, was de max 4 personen en was het de bedoeling de natuur te ervaren zonder contact met de bewoonde wereld. We mochten een klein rugzakje meenemen met een paar kleren (alleen het echt nodige), water en bij de office kregen we een muskitonet en een vishaak (gewoon een touw met een haak) en dat was it. We ontmoette bij de office de gids, een jongen van midden 20 die in een van de indianencommunities, en dus in de jungle is opgegroeid. Het was een vrolijke en energieke jongen en met ons vieren gingen we naar de haven op weg naar onze weg rivier Beni op de jungle in. De bootreis was indrukwekkend. Veel hoge begroeide rotsen en na een half uur leken we al ver verwijderd van de bewoonde wereld. Alleen water, veel groen en hoge rotsen. Halverwege (na twee uur) stopten we ergens om een plantage te bezoeken waar ze een soort suikerriet verbouwen. We maakten zelf suikerwater door de dikke stengels in een houten pers (waarbij we aan een rad draaiden) uit te persen. Er kwam ongelooflijk veel sap uit de stengels en het smaakte id naar rietsuiker. We vervolgden onze reis weer en een paar uur later kwamen we op een stuk waar de stroming erg sterk was en waar we met veel moeite naar de kant kwamen. We klommen de begroeide kant op en na 20 minuten ongeveer lopen kwamen we op een open vlakte wat een soort basiskamp was. Er was met wat creativiteit, hout en zeilen een keuken gemaakt waar een par vrouwen stonden te koken, ze waren bezig me het bouwen van een houten huis voor overnachting waarschijnlijk, en er waren wat gewassen zoals tomaten etc. We gingen naar de brede en modderige rivier om wat te zwemmen en na een poos konden we eten (gelukkig want ik had erg honger en was bang dat we verder moesten zonder te eten). Het was erg lekker en had zoveel mogelijk gegeten omdat we de volgende dagen geen eten meer zouden krijgen. We kregen wat cocabladeren van de gids voor energie en volgden hem de jungle in op weg naar onze overnachtingsplek. Het was ontzettend mooi. Ontzettend grote bomen, veel verschillende planten en veel onbekende dierengeluiden en geritsel. Een soort gevoel van bezoeker zijn in een onbekende geheimzinnige wereld. Af en toe stopte de gids (Lazaro genaamd), om te luisteren of omdat hij iets zag en soms vervolgde hij de weg of maakte dierengeluiden voor respons. Bij een bepaald geluid wat hij veel maakte vroegen we van welk dier het was. Hij zei de jaguar om te controleren of er antwoord is en hij zo kan bepalen of er een in de buurt is. Er zijn er ontzettend veel in dat gebied en was enigszins ongerust hoe gevaarlijk ze konden zijn. Maargoed, het is Lazaro´s vertrouwde omgeving, dus we vertrouwden erop dat hij wel zou weten wanneer het gevaarlijk zou worden. We hadden al heel lang gelopen, misschien 4 uur, en het begon al donker te worden. Lazaro begon steeds sneller te lopen en gelukkig bereikten we een soort strand aan een rivieruitmonding waar we zouden gaan slapen. Er stond een soort primitieve hut van bamboe waar we onze muskitonetten ophingen. Daarna gingen we in het donker de rivier op om te vissen. Onderweg stopte Lazaro om in de grond te graven en vonden we schildpadeieren. We namen het mee voor het ontbijt de volgende dag. We hoorden allerlei onbekende geluiden en ik was wat ongerust voor gevaarlijke dieren zoals jaguars of kaaimannen of slangen. Voor Lazaro was het nogal vermakelijk om ons wat onwennig te zien en hij maakte er een spel van om ons aan het schrikken te maken. Na een poos ving Johanna een ontzettend grote vis. Het was een gevecht om het op de kant te krijgen. Lazaro sleepte het op de kant en bedwong de vis die wild spartelde. Na een poos gaf de vis het op en ik voelde me erg gefrustreerd om te zien dat Lazaro het niet dood maakte, maar de vis nog zeker een half uur bleef leven. Ik vroeg steeds of ie het dood wilde maken maar hij lachte erg vermakelijk en dacht waarschijnlijk ´die is nog niet door de wol geverfd´ en zei dat de vis niks voelde. Hij wilde het ms ik niet doodmaken omdat hij alles, ook de kop etc opeet. Na een poos zitten in het donker en naar niks anders luisteren dan het kabbelende water en dierengeluiden, kikkers, vogels, etc, en de sterrenhemel bewonderen die k nog nooit zo helder gezien heb, gingen we weer terug door het fijne zand naar onze hut waar Lazaro de vis schoonmaakte bij de rivier, we een vuur maakten en Lazaro heel handig de vis in stukjes verdeelde, inpakte in bamboubalderen en op het vuur legde. Het duurde een hele poos maar na een tijd was de vis klaar en aten we het op. Lazaro maakte grapjes door te zeggen dat we de ogen moesten proberen en hersenen etc en dat dat zo lekker was. Hierna gingen we slapen (het was inmiddels al 1 uur ofzo). 

De volgende dag aten we de rest van de vis en wat bananen die Lazaro had meegenomen en op het vuur bakte. We gingen eerst de rivier in om de zwemmen en daarna met de vishaken naar een ander gebied van de rivier om naar piranhia´s te vissen. Na een stevige wandeling door de jungle waarbij hij onderweg stopte om dingen uit te te leggen en van bambou waaiers voor ons te maken, kwamen we bij onze bestemming aan en langs de kant merkten we dat het bloedheet was en we opgevreten werden door muggen, vliegjes en zandvlooien. De waaiers kwamen goed van pas. We vingen twee supergrote piranhia´s en een andere grote vis en ik was blij dat we konden vertrekken want we waren uitgeput van de hitte, honger, muggen en vliegjes die steeds in mn ogen wilde vliegen en zandvlooien. De reis terug door het bos was ook erg vermoeiend omdat het zo warm was, al was het zonlicht gedempt door de bladeren, en terug aangekomen sprongen we meteen de rivier in om af te koelen. We zaten vol met rode bloedplekjes van de vlooien en Lazaro vertelde dat we ze uit moesten knijpen, anders zouden ze in zwarte puntjes veranderen die nooit meer zouden verdwijnen. Hij liet ons de zijne zijn. Na veel pijn en moeite, vooral bij Johanna en Hanna, was de klus geklaard. We aten anderhalve vis, en daarna gingen we op pad naar schildpadeieren zoeken. We vonden er wat, ook de ogen van Jaguars dien in onze zaklamp flikkerden en van Kaaimannen. Terug aangekomen deden we nog een poging een vis te vangen wat mislukte en ging Johanna slapen en hebben Hanna en ik nog een poos met Lazaro eerst aan het water gezeten, en later bij het vuur. Hij vertelde over zijn leven in de community, over de rituelen, verhalen over dat hij als jongetje Jaguarjongen had gestolen terwijl de moeder weg was als huisdier die een hele poos in de community had meegeleefd en uiteindelijk door zijn grootvader werd gedood omdat het te gevaarlijk werd voor de kinderen daar. Verder jachtverhalen over jaguars en varkens (die nogal gevaarlijk zijn) zong verschillende liedjes, bv het muskitolied en het lied over de rivier voor kinderen en deed een soort dans voor. Hij vertelde dat het in zijn community normaal is om drie vrouwen te hebben die ieder hun eigen taak hebben (bv voedsel zoeken, voor de vele kinderen zorgen). Hij kon niet begrijpen waarom wij in het westen ´onze man´ niet konden delen. Verder zijn er volgens hem veel inkaruines in de buurt van zijn community waaronder een in de vorm van een schildpad, waarom is onbekend maar hij denkt als een soort herkenningspunt omdat daar veel schildpadden leven. Verder vertelde hij dat er in de buurt een rotstekening is (wat hij de terugweg liet zien), van een slang met 7 koppen. Volgens hem leeft hij daar echt in dat gebied. Toen Hanna hem vroeg waarin hij geloofde (religi) vertelde hij dat hij in ´moeder natuur´ gelooft en dat we een zijn met de natuur. Het was erg indrukwekkend te zien dat mensen nog zo puur en een met de natuur leven als hij en zijn community. Na een hele poos gingen we slapen en de volgende en laatste dag aten we eerst onze laatste prooi, daarna gingen we het bos in op zoek naar geneeskrachtige planten. Onderweg hoorden we opeens hard tandgeklapper en geknor. Ik was wat ongerust omdat hij vertelde dat wilde varkens gevaarlijk waren en zo te horen wat het een grote groep die ons steeds dichter naderde. Lazaro gebaarde ons stil te staan en te zijn en ik zag de schaduwen naderen. Opeens stond ik oog in oog met een van hen en na een tijdje staren waarschuwde hij de anderen en ging de groep er vandoor. We waren opgelucht en vervolgden onze weg. We aten we larven zoals de dag ervoor (hij zei dat ik er veel moest nemen omdat het goed tegen hoesten is, aangezien ik verkouden ben, waarbij ik een drempel over moest om de dikke bewegende larve in mn mond te stoppen). het smaakte goed, want hij vond het in kokusvruchten waardoor de larve daarnaar smaakte. Na nog een paar gingen we verder en probeerden we termieten. Bij ons basiskamp aangekomen maakten we met hulp van Lazaro sieraden van noten en touw, en was het eind in zicht. We stapten de boot in en waren veel vlugger dan de heenreis (met de stroming mee), terug (waarbij hij onderweg de rotstekening van de slang met koppen liet zien). Ik vond het een van de indrukwekkenste dingen die k heb meegemaakt. Te zien hoe mooi het is om zo een met de natuur te leven in respect en alleen hetgene te begruiken wat je echt nodig heb. Verder ademde de jungle een soort vibe van onuitputtelijkheid en verscheidendheid van planten, dieren, onbekende geluiden en alles met elkaar samenlevend. Erg uniek!! Nou, de laatste dagen in Santa Cruz!! Veel liefs!!

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

This tour reminded me at te movie: 'Into the wild'.. Unlike the previous one that was more touristic, was the max 4 people in order to experience nature better without contact with the outside world. We were allowed to bring a small backpack with a few clothes (only the really necessary), water and in the office we got a muscito net and a fishing hook (just a string with a hook) and that was it. We met at the office our guide, a boy of +- 25 from one of the Indian communities here, thus grew up in that jungle. It was a cheerful and energetic boy and the four of us went to the port on our way to the boattrip over the Beni river in the jungle. The boat trip was impressive. Many with greenery covered high rocks, and after half an hour we already seemed far away from civilization. Only water, greenery and high cliffs. Halfway (after two hours) we stopped somewhere to visit a plantation whit a kind of sugar cane. We made our own sugar water through turning a wooden press to squeeze out. There came an incredible amount of juice from the stalks and it tasted indeed as sugar. We continued our journey again and a few hours later we arrived on an edge with a very strong streaming. It was difficult to moor.  We climbed from the boat on the edge and after about 20 minutes walking in the wood we arrived on an open vield that was a kind of base camp. There was a kind of kitchen made with some creativity, with wood and a sail. A few women were cooking there. There were some men building a wooden house, for overnight for tourists probably, and furthermore a small garden with some tomatoes, etc. We went to the wide and muddy river for a swim and after a while our lunch was ready (thankfully as I was very hungry and a bit worried that we had to go without food). It was very tasty and  eat as much as possible because after this meal we would get no food anymore. We got some coca leaves for energy and followed Lazaro (our gide) into the jungle on the way to our sleepingplace. It was incredibly beautiful. Immense trees, many different plants and many unknown animal sounds and rustling. A kind of feeling of visitor in an unknown mysterious world with a kind of energetic fibe. Occasionally Lazaro stopped to listen to some animal sound or because he saw something and sometimes he made animal noises in order to get response. At a certain sound that he made often we asked which animal it was. He said the jaguar to check if there is answer to determine whether there is one nearby. There are a lot in that area and I was asking myself how dangerous they could be. Anyway, its his familiar environment, so we were confident that he would know when it would be dangerous. After a long walk, maybe 4 hours, it was getting dark. Lazaro began to walk faster and faster and luckily we reached a kind of beach near a river mouth where we would sleep. There was a kind of primitive hut of bamboo where we hung our muskito nets. Then we went into the dark to the river to fish for dinner and breakfast. Along Lazaro stopped to dig into the ground and we found turtle eggs. We took them for breakfast for the next day. We heard all kinds of unfamiliar sounds and I was a bit worried for dangerous animals such as jaguars, alligators or snakes. It was quite entertaining for Lazaro to to see a little uncomfortable, and he made a game from it to make us a scared with noices etc. After a while Johanna caught a very big fish. It was a fight to get it on the side. Lazaro dragged it to the side and tamed the wild fish that wildly wriggled. After a while the fish gave up and I felt very frustrated to see that Lazaro didnt killed it  becasue i didnt want the fish to be in pain. I kept on pushing that he should kill it but he laughed very entertained and the fish was alife for at least half an hour I guess. After a while sitting in the dark and listen to nothing but the rippling of the water and animal sounds of frogs, birds, etc, and watching the stars which have never seen so bright, we went back through the fine sand to our hut. Lazaro cleaned the fish at the river, we made a fire and Lazaro carefully divided the fish into pieces, packed in banana leaves and put these in the fire. After a while the fish was ready and it tasted very good. Lazaro made a joke by saying that we had to try the eyes and brains etc (according to him very tastefull). After that we went to sleep on the bambu leaves in our primitive hut.

The next day we ate the rest of the fish, turlte eggs (which he cooked to put tem into a bamboo stam with water and stick that in the fire, really creative) and some bananas baked on the fire. We went into the river for a swim and after this with the fishhooks to another area of ​​the river to fish for piranhia's. After walking through the jungle where he stopped along the way to explain things and made bamboo fans for us, we arrived at our destination. It was very hot and we were overgrown by mosquitoes, flies and sand fleas (it was almost unbearable), so now I understood the utility of the fans. We caught two super large piranhia's and another big fish and I was glad we were able to leave because we were exhausted from the heat, hunger, mosquitoes and flies that somehow tried to get into my eyes whole the time and sand fleas. The journey back through the forest was very tiring because it was so hot, although the sunlight was muted through the leaves. When we arrived back we jumped straight into the river to cool down. We were overgrown with red blood spots of the fleas and Lazaro told us we had to squeeze them out, otherwise they would turn into black dots which would never disappear. He showed us his ones. After much pain and trouble, the job was done. We ate half a fish, and then we went off to look for turtle eggs. We found some and also jaguars' and caimans' eyes flickering in our flashlights. When we returned we tried to catch an other fish which failed. Johanna went to sleep and Hanna and I spent some time sitting with Lazaro on the waterside, and later by the fire. He talked about his life in the community, about the rituals and some stories. He told that he had stolen a jaguar jung as boy while the mother was away. he brought this back as pet which stayed for a long time in the community. When he became too dangerous for the jung childern there, his grandfather killed it. Furthermore some hunting stories about jaguars and pigs, sang several songs: muskitolied and a kids song about the river and did a kind of dance. He said that it is normal in his community to have three women who each have their own task (eg search for food, care for the children). He could not understand why we couldn't in western world 'share our men'. Furthermore, according to him much incaruines are closeby his community including one in the shape of a turtle. Why is unknown but he thinks it was a kind of reference point because lots of turtles lives there. He furthermore said that there is a carving in the rocks of a snake with seven heads. According to him, it really lives there in that area. When Hannah asked him what he believed (religion), he said he believes in 'mother earth' and that we are one with nature. It was very impressive to see that people live in such a pure way and with respect for and in nature as he and his community. After a while we went to sleep and the next and last day, we took our final bath in the river. After this we went into the forest to search for medicinal plants. Along the way we suddenly heard loud touth clatter and grunting. I was a little worried because he told us that wild pigs were dangerous and so to hear a large group of them moved closer and closer to us. Lazaro motioned us to stand and be still and I saw approaching the shadows. Suddenly I was face to face with one of them. He stood still and after looking me in the eyes for a while, he warned the others and the group fled away. A bit relieved we continued our way. We ate larves (he said I had to take a lot because it's good against coughing, since I still have a very strong cold), with a threshold I put the moving animal in my mouth. It tasted good, because he found it in small kind of kokonuts, so tasted like kokos. After a few we went ahead and we eat some termites. Lazaro explained a lot about plants we saw, like rubbertries, tries with a kind of 'milk' wich mothers in his community use for babies sometimes, tries with a lot of wather in it, possible to use when you are thursty, how he can orientate (he looks at the way tries are growing) and a lot more medicinal utility of plants. Then we arrived at the open field with the base camp. We made with some help of Lazaro some jewelry from nuts and rope, and that was already the end of the tour. The boattrip back to Rurrenabaque was much faster than the outward journey (because of the streaming). When we came back it felt somehow like being back in civilisation after a long time in a different world, and looking to it from a different perspective, where people are too much 'addicted' to unnessary things (while I was away for only 3 days). I guess this trip was one of the most impressive things that have experienced. To see how beautiful and one with nature people can live with respect for it and only use the things that you really need. I noticed that however I grew up in civilisation it isnt impossible to go really back to basic and I can be flexible in adapt in that way of living. Furthermore I tasted the vibe in that jungle of a mysterious energeticness with all unfamiliar sounds etc, inexhaustibility and an unbelievable diversity of plants, animals and that all living together in balance with one another. It felt like a spiritual experience. Very unique! Well, now the last day in Santa Cruz !! Lots of love!!