Reis

Ok, bij deze t vervolg. Het begin van de reis verliep zoals gewoonlijk. Ik probeerde op tijd wakker te zijn om mijn spullen te kunnen pakken (van de ingepakte spullen de spullen selecteren die ik nodig had voor het Samaipata weekend). Daarna had Guido zijn moeder een ontbijt voor me klaargezet. Koffie (zwart met veel suiker zoals ik dat ook op Hogar en andere plaatsen kreeg), brood, zelfgemaakte jam (de ouders van Guido besteden in tegenstelling tot anderen die ik hier heb meegemaakt veel aandacht aan de natuurlijkheid van producten. Zijn vader komt uit Beni, de noordelijke profincie, waar veel natuur is en waar de producten erg natuurlijk zijn. Niet zoals in Santa Cruz, massaproductie, volgens de vader van Guido. Hij liet vol trots een grote vis zien die zijn fam in Beni heeft gevangen en regelmatig toestuurt (hoe weet k niet.. bij post lijkt me vrij lastig, maargoed..)). Ik was klaar te vertrekken maar Guido moest nog wat dingen regelen, en omdat we ook wat verdwaald waren, kwamen we een half uur later aan op de afgesproken plek in Santa Cruz. Ik voelde me daar wat vervelend onder, maar het bleek dat de anderen er ook pas 10 min waren en uiteindelijk hebben we nog 2 uur op de rest moeten wachten. Toen zij er uiteidenlijk waren hingen we nog een uurtje rond en bleek dat de eerstvolgende bus pas over anderhalf uur zou vertrekken, dus zijn we nog naar de supermarkt gegaan om wat te eten en wat dingen te kopen en in de bus nog een uur gewacht en uiteidenlijk pas in de avond vertrokken. De reis was vier uur (wat erg dichtbij is voor hier). Aangekomen in Samaipata kwamen we kennisen tegen van Maria Laura en Andres en hebben we en tijdje met hun gekletst, daarna op naar het hostel. We gingen naar hetzelfde hostel als vorige keer, een erg leuk hostel met supermooi binnenpleintje en keine maar comfi kamers. Ik sliep met Christian en zijn buddy Maria Laura in een kamer, wat achteraf een goede keus bleek. De deur van de wc was alleen een beetje vreemd (het slot aan de buitekant, waardoor we steeds aan elkaar moestn vragen te sluiten en openen aangezien de deur ander vanzelf open zou gaan).. Later die avond gingen we naar het pleintje om wat te eten en drinken met de kennissen. Dit gebeurt veel voor en na het uitgaan omdat het goedkoper is dan drankjes in de kroeg te kopen. Zoals gewoonlijk het ontzettend smerige Fernet wat naar medicijn smaakt maar wat ze hier erg lekker vinden. Christian (op Hogar ´hulk´ genaamd door de kinderen door zijn gespierde torzo) noemt Maria Laura voor de grap steeds ´mamma´ en zij hem ´Wawa (qechua voor baby)´, wat op een gegeven moment een beetje ... vreemde vormen aan begon te nemen, zij is een klein poppetje en hij heel groot en op een gegeven moment zoenden ze elkaar en werd de moeder/babyband een beetje erg intiem (ze bleven elkaar mama en baby noemen..). (hierdoor had ik dus genoeg ruimte in mn bed aangezien zij in een eenpersoons sliepen en ik in het tweepersoons kon). Na een poosje gingen de kennisen naar huis omdat ze er al vanaf 5 uur waren en het inmiddels al 1 uur was geworden. We gingen naar een leuk barretje met leuke inrichting waar we wat spelletjes speelden en daarna dansen in een andere bar. Daarna slapen. De volgende ochtend gingen Christian, Maria Laura en ik naar een restaurantje om wat te eten (weer erg leuk hippieachtig ingericht, je kunt merken dat deze plek een stuk touristisher is dan de andere steden waar k was geweest). Daarna ontmoetten we de anderen (Jessi en Andres die ook aant daten zijn), en vonden we een klein jaren 70 busje met beatlesfoto´s die ons de bergen in naar de tempels brachten van de Inca´s. Hte was hilarisch!! Het kleine mannetje was een jaar of 70 en reed nogal pittig de bergen in met zn pokerface alsof t niks is met muziek van de beatles, rock&roll en andere jaren 70/60 muziek. Hij vertelde dat hij en zijn ouder hyaden meegeholpen met het schoonmaken van de tempels destijds en liet foto´s zien. Ik had de tempels al eerder gezien maar het uitzicht was adembenemend!! Bergen, rotsen, veel groen, kleine kronkelende bergweggetjes etc. De tempels zij erg mysterieus want men vraagt zich nog steeds af hoe de mensen destijds zo hoog in de bergen hebben kunnen komen zonder vervoersmiddelen van tegenwoordig, waarom zo hoog, hoe het komt dat vanauit de lucht de grote stenen allerlei figuren vormen (jaguar, slang) etc. We zagen offerplaatsen, huizen, speelterreinen en in de tijd van de Spaanse bezetting werd het ook door de Spanjaarden gebruikt. De terugweg bracht het mannetje ons weer naar het centrum (de reis was minstens zo vermakelijk, we zongen mee op de jaren 50/60/70 muziek, het mannetje met zn pokerface wild door de bergen rijdend en het busje was geweldig). We besloten voordat we terug naar Santa Cruz gingen watervallen vrij vlakbij de bezoeken. Ontzettend mooi, we hebben er gezwommen en ik heb er mijn challange opgenomen (ben genomineerd voor de hype nu waarbij mensen zichzelf moeten filmen waarbij ze zichzelf met koud water begieten of geld aan een goed doel doneren), dus dit was de prima plek onder waterval. De terughweg kwamen er maar geen bussen. Het werd donkerder en donkerder en koud omdat we nat waren. Uiteindelijk hebben we een omweg gepakt door de bus terug naar Samaipata te nemen en vanaf daar met een busje naar Santa Cruz. Daar aangekomen meteen het bed in in Guido´s huis. 

Volgende dag nam Andres me op sleeptouw omdat we tijdens dingen voor deze reis te regelen ontdekte dat mn visum was verlopen. Ik had ipv voor twee maanden, voor 30 dagen een visum gekregen. Dus naar de immigratie om het te verlengen. Helaas was dat niet mogelijk dus nu moet ik 20 bolivianos per extra dag betalen (omgerekend 2 euro per dag). Hij is echt een engel met dingen regelen, veel mensen hadden dezelfde problemen en hij is altijd degene geweest die meeging om te helpen. Uitindelijk was ik s avonds 9 uur vertrokken met de bus richting Trinidad (ticket omgerekend 6 euro!!!). Aangezien t donker was kon k helaas weinig zien. De volgende ochtend, 8 uur kwam k in Trinidad aan. Busticket naar Rurrenabaque gekocht wat een stuk duurder was (15 euro). Waarom begrijp ik achteraf wel. Het uitzicht was adembenemend! Erg anders dan de andere delen die k tot nu toe had gezien. Het westen is erg rotsachtig, droog met kaktussen en verdorde bomen en struiken. het oosten ook meer rotsen en bergen maar groener. Maar het noorden waar ik reed vanaf trinidad was moerasachtig en vlak. Het deed btje Nederlands aan afgezien van de palmen en andere vegetaties. De bus reed over een zandpad (13 uur!!) wat vrij hobbelig was. Onderweg zag k als k goed keek kaaimannen, slangen en n capibara in het water. Verder groepjes pelikanen, papegaaien, flamengo´s overvliegen of in het water badderen. Erg boeiend!! In San Borja stopte de bus en bleken we te moeten uitstappen. Wist niet waarom maar we bleken met de auto verder te moeten. Het begon al donker te worden (ondanks dat t warm is hier is t nu net voorjaar en wordt t 6 uur al donker). Ik moest 30 min wachten volgens de chauffeur. Het werd ietsje langer (2 uur). Ik bladerde uit verveleing in Lonely planet en zag dat de weg tussen Trinidad en Rurrenabaque de slechtste blijkt te zijn uit Bolivia. ´Valt best wel mee´ dacht k ´de weg tussen Sucre en SC is veel erger´. Nou, toen we de auto in stapten begreep k waarom we niet met de bus verder konden. Het was amper een weg te noemen wat we namen. 4 uur door waterplassen, grote stenen en gaten etc. Uitindelijk aangekomen vond k een hostel vlakbij dankzij Lonely planet voor maar 3,5 euro omgerekend (om op zn Nl ff over geld te praten). Goede tweepersoonskamer inc douche en toilet!! 

De volgende dag, vandaag dus, wat rondgelopen in Rurren en een nieuw hostel, in het centrum gevonden. Het plaatsje is supermooi!! Touristischer dan de andere plaatsen, wat ik nu wel fijn vind omdat k engels kan spreken en er leuke winkeltjes en tours zijn. Verder is het eten wat westerser wat k na al t rijst en kip wel lekker vind. Het ligt aan een grote rivier, Beni, en aan n rotswand. Het is klein en gezellig en doet n btje aan als een strandplaatsje met alle winkltjes en restaurantje en cocktailbarretjes. Ik heb er een supermooie veelbelovende pampastour voor morgen gevonden van drie dagen en gegeten bij ´crazy monkeys´, soort jungle/koloniaans achtig ingericht houten restaurant met kaaimannen en andere jungle atributen. Met de serveerder gesproken, blijkt een tijdje in Duitsland te hebben gewoond dus vond t leuk een Europeze te zien. Nou, ik ga nog ff wat drinken, daarna slapen en de jungle in morgen :)!! dikke kuss

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ok, I'll continue the last story. The beginning of the trip went as usual. I tried to wake up in time to prepare my stuff. Guido his mother prepared breakfast (very sweet): coffee (black with lots of sugar as we also got at Hogar and other places), bread, homemade jams (Guido's parents spend much attention to the naturalness of products. His father is from Beni, the northern profince which lots of nature and natural products. In Santa Cruz is too much mass production, according to him. The other day he proudly showing a massive fish that got from his fam. in Beni). We had to wait for others and after this hung around for a few hours and went to the supermarket (Hipermaxi) to get some food other things. After waiting in the bus for an hour we left to Samaipata. The trip was four hours. Arriving in Samaipata we met some acquaintances of Maria Laura and Andres after a saying hi we went on to the hostel (the same hostel as last time, a very nice hostel with super beautiful inner court and small but comfi rooms). I slept with Christian and his buddy Maria Laura in a room. Nice room, only the door to the toilet was just a bit odd (the lock on the wrong side) .. Later that night we went to the square for eating and drinking where also the acquaintances joined us. As usual Fernet what tastes like medicine but what they find here very tasty. After a while the acquaintances went home because they were already there from 5 pm and it had become already one hour. We went to a nice little bar with nice establishment where we played some games and then dancing at another bar. Christian ('hulk' called by the children at Hogar) and Maria Laura call each other "mother" and "son" for fun. The mother and son relationship begin to take strange shapes as the bond gets a little too cosy (kissing) hahaha (because of that I had plenty of room in my dobble bed because they slept in the smaller one :D ).The next morning went Christian, Maria Laura and I to a very nice hippie-like restaurant (this place is touristic so you can see it in how much attention they payed on furnishing). Then we met the others (Jessi and Andres). We found a very nice, retro, small 70th bus full of beatlesfoto's taking us trough the mountains to the Inca temples. It was hilarious!! The little guy was about 75 and drove as crazy in the mountains with a poker face as its nothing. On the background (or quite on the foreground) music of the Beatles, rock & roll music, and other years 70/60. He said he and his parents helped with the cleaning of the temples for the tourists and showed pictures. I had seen the temples before but the view was breathtaking!! Mountains, rocks, greenery, small bumpy mountain roads etc. Its still unknown how and why the people at that time went so high in the mountains without transport of today and how and why the various huge rock-figures (jaguar, snake) etc. We saw the sacrificial sites, homes, playgrounds (at the time of the Spanish occupation it was also used by the Spaniards). The return trip brought the man us back to the center (the trip was equally entertaining, we sang along to the music 50/60/70 years, the man wildly driving with his poker face through the mountains). We decided to visit some falls quite close before we went back to Santa Cruz. Very beautiful, we have been swimming and I recorded my ice bucket challenge (were I was nominated for). Although I'm still sick and it was cold, it was nice to swim there. The way back it was not very easy to find a bus back to Santa Cruz. It became darker and darker and we were wet and cold. So after a long time we took a bus back to Samaipata and from there a bus to Santa Cruz. Arriving there went straight into bed in Guido's house.
The next day went with Andres to the centre arrange things for my trip and discovered that my visa had expired!! Apparently I had instead of two months a visa for only 30 days. So I'm illegal now here. Went to the immigration to extend it (waiting for a long time). Unfortunately this was not possible, so now I have to pay 20 bolivianos for every illegal day (the equivalent of +- 2 euros per day). Andres is really an angel with helping in arrange this, many people had the same problems and he helped a lot with these problems. I left in the evening for the 9h bustrip to Trinidad (with a ticket for only 6 Euros !!!). Since it was dark I unfortunately could see a little. The next morning, 8 o'clock, arrived in Trinidad. Bus ticket from there to Rurrenabaque was a lot more expensive (15 euros). Why, I understand now in hindsight! The view was breathtaking and very different from the other parts I had seen so far. The West is very rocky, dry with cactuses and withered trees and shrubs etc. East also more rocks and mountains but greener. But the north where I was from Trinidad was swampy and flat. Almost a bit Dutch apart from the palms and other vegetation. The bus drove was on a dirt road (13 hours !!) which was pretty bumpy. Along I saw caimans, snakes and a capybara in the water. Furthermore groups of pelicans, parrots, flamengo's overflight or soaking in the water. Very interesting !! In San Borja the bus stopped and we seemed to have to get off. Did not know why but had to wait for a kind of taxi, a men told me I had to take his car (didn't know if I could trust this but I had to). It was getting dark (despite its warm here its at 6 o'clock already dark). I had to wait 30 minutes according to the driver. It was slightly longer (2 hours). I looked in my lonely planet to kill the time and saw that the road between Trinidad and Rurrenabaque would be the the worst passable in Bolivia. "Cant be worse then the road between Sucre and SC I thought". Well, I was wrong in that, it was much much worse!!! I understood why we had to continue by car instead of bus! It was hardly to call a road that we took. 4 hours large rocks and holes etc. It feeled like driving stright trough the jungle. My head bumped to the roof all the time. Finally we arrived and found a hostel, thanks to Lonely Planet for only 3.5 euro with a good double room incl shower and toilet!!
The next day (today), walked around in Rurren and found a new hostel, in the center. The town is super nice!! More touristic than the other places which I saw so far, some people even speak English and there are nice shops and tours. Furthermore, its great to eat some other stuff after tonnes of rice and chicken. The place is located close to a big river, Beni, and cliffs. It's small and cozy and almost like a beach town with lots of tourist shops, restaurants and cocktail bars. Some restaurants and bars are a bit in "jungle/ colonial style" with lot of dark wood and dead alligators and other jungle attributes. I booked a promising pampas tour for tomorrow found one for three days and dined at 'crazy monkeys'. Talked to the server and he appears to have lived in Germany for a while. Well, I'm having a drink now, and then tomorrow night will spend my night in the jungle :) !! big kiss