It´s like Bolivia

De eerste weken gingen zo snel voorbij. Er is veel veranderd in tussentijd. De groep van stagaires van ik en de medestagaires (Makita, Gabriel en Lucas) is vavaf zondag uitgebreidt tot 2 meisjes uit Italie, jongen uit Zweden en een meisje uit Brazillie. 

Het weekend ervoor waren we donderdag, vrijdag en zaterdag uitgeweest. De clubs zijn heel leuk, leuke muziek om te dansen (reggaeton, salsa, bachata en allerlei andere latinmusic) en de mensen waarmee we gaan zijn supergezellig. Het gaat allemaal cht op zn Boliviaans. We hebben zelfs een uitspraak voor elke keer als er weer iets onverwachts gebeurd (wat zo´n btje dagelijkse kost is) wat Gabriel zn favoriete sarkastische uitspraak is: ´It´s like.... Bolivia´. Donderdag was er politiecontrole in een van de clubs. De politie hier komt nogal intimiderend over en je ziet dat mensen er veel respect voor hebben. Er werd naar paspoorten gecontroleerd. Makita had de hare niet bij dr dus werd ze meegenomen naar het politiebureau. Ik ging met een van de mensen van aiesec naar mn huis (wat nogal lang duurde aangezien hij het niet kon vinden) om Makita haar paspoort te zoeken en daarna snel naart politiebureua waar Makita gelukkig zonder verdere problemen werd vrijgelaten. We grapten: ´It´s like.. Bolivia´  en dat Makita een extra reiservaring wilde en dat dit beter dan Afrika is. Sindsdien nemen we overal een kopie van ons paspoort naartoe. De dag ernaa waren we weer uit en bleef ik bij iemand slapen van aiesec in het centrum van Santa Cruz. Ik wilde eigenlijk warme kleren kopen die zaterdag omdat het ontzettend koud en nat was die week maar ik kreeg te horen dat ik die zaterdag een pesentatie over mezelf moets geven voor de mensen van aiesec. Ik heb niks kunnen voorbereiden omdt k t zo laat wist en ook Gabriel had de presentatie die hij al had voorbereid overnieuw gemaakt omdat hij het niet bij zich had. Met hulp van de broer van het meisje waar k sliep heb k in het spaans een presentatie voorbereidt en zo goed als k kon gepresenteerd. Ze zeiden dat het wel goed ging maar aan het gegrinnik te horen af en toe heb k daar mn twijfels bij. Die avond was mijn welkomstfeest. Met bepaald rituelen werd er gevierd dat ik hier ben en ik ontmoette er veel nieuwe mensen die k nog niet eerder had ontmoet en een Nederlandse jongen, Quinten, die hier een paar jaar met zn vriendin woont en erg sociaal is. Daarna weer uitgeweest. Waar ik nog steeds aan moet wennen is het verschil in plannen en overleggen want er wordt niks van tevoren afgesproken en daarom zijn er soms veel miscommunicaties en duurt t lang voor er een knoop is doorgehakt. Bv rond 5 uur hebben we een half uur gediscusieerd of ze nog naar een caraokebar wilden of naar huis. 

Zondag hebben we voetbal gekeken in her centrum waar Gabriel deed alsof ie voor Duitsland was en met Duits accent aanmoedigde. We ontmoette er een nieuwe stagaire uit Zweden. Een stevige en vriendelijke en beleefde jongen van 23. De volgende ochtend op Hogar (de instelling), ontmoette we de andere nieuwe stagaires. Leuk, maar heel anders omdat we met zn vieren een hecht groepje zijn geworden dus was het even wennen. Er werd me medegedeeld dat ik in 5 min mn kmer op moest ruimen omdat er een nieuw bed voor n nieuwe stagaire in kwam te staan (Braziliaans meisje). Dus vanaf nu heb k n kamergenote. Omdat er ook af en toe geen water is om te douchen moet k n btje wennen aan de minder luxe positie die ik had van een kamer voor mezelf te hebben, maar het is een aardig meisje.

Het werk bevalt goed, de vakantie voor de kinderen is voorbij en daardoor zjn de kinderen die bj hun ouders waren terug, dus het zijn er nu in totaal 40 op de instelling. Het rooster is daardoor ook anders omdat we zelf geen lessen meer geven daardoor. We staan om 6 uur op, de meisjes wakker maken en ze ondersteunen met huishoudelijk taken. 7 uur ontbijten en daarna lopen we met ze mee naar hun school. Het was interessant hun school te zien. Het ziet er zoveel minder luxe uit als in Nl en echt de basisdingen zijn aanwezig. Om 12 uur zijn ze al vrij en daarna gaan we lunchen en helpen we ze mee met huiswerk of andere taken. Lunch is de grootste maaltijd en we krijgen meestal soep met rijst en wat andere dingen. Ik moet nu stoppen want we gaan zo lunchen.

Veel liefs

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

The first week went by so fast. Much has changed in the meantime. The group of interns (me and fellow trainees (Makita, Gabriel and Lucas) is from Sunday expanded to two girls from Italy, a Swedish boy (Christian) and a girl from Brazil (Kimberly).

The weekend before we went out on thursday, friday and saturday. The clubs were fun, great dancing music (reggaeton, salsa, bachata etc) and nice people. Somehow, every time unexpected things are happening here. We even have a sentence for every time there is again something unexpected happens. Gabriel his favorite sarcastic one in these situations is: 'It's like .... Bolivia' hahah. Thursday, there was police control at one of the clubs. The police here is quite intimidating. They were checking for passports. Because Makita left hers at Hogar, she was taken to the police station. I went with one of the people from aiesec to Hogar (which lasted quite a long time since he could not find it) to find Makitas passport. Good it was not too difficult to find it in her back. Then really quickly to the policestation where Makita thankgod without further problems was released. We joked: 'It's like .. Bolivia' and that Makita wanted an extra travel experience and that this is even better than Africa. Since this situation we made copies of our identity cards and bring it to the clubs. The day after we were off from 'working', and I slept in an appartment from people from aiesec, downtown Santa Cruz (two sisters and one brother). I actually wanted to buy warm clothes that saturday because it was very cold and wet that week but I was told that I had to give an presentation about myself and the Netherlands. I didnt knew this before so I had to prepare the presentation the few hours before (in Spanish ofcourse), so I felt a little pressure (with my not so perfect Spanish skills). Also Gabriel had to give a presentation which he already had prepared but he didn't had it with him, so also had to prepare something. With help from Miguel (in which house I slept) I did my best to prepare something in Spanish. We had to hurry to go there, we got first a lot of information (from which I understood parts) and then we had to give our presentations. Although some told me it went well, I had my doubts about it it and probably they wanted to be nice (the giggling from time to time said more I guess;)). That night was also my welcome party. With certain ritual was celebrated that I'm here and I met a few new people included a nice Dutch boy, Quinten (great to speak finally in Dutch). Then we went out again. I still have to get used to all the chaotic planning and no possibility to prepare stuff. Don't know its because of missing information because I didn't heard it because of my Spanish or because it isn't simply told to us. 

Sunday we watched football in the center. We met there the new trainee from Sweden, Christian, seems a nice guy. The next morning at Hogar, we met the other new interns. I was informed that I had to clean my room in 5 min because I should have a new roommate (Brazilian girl). Because I was used to the luxury position to have a room for myself, I had to get used a bit to the idea to have no privacy anymore, but she seems nice.   

Now the holidays for the children is over and therefore the children who were this time permanent by their parents are back, so there are now a total of +- 40 children in the institution. Our schedule therefore is different because we give no Language lessons anymore because they are going back to school. We get up every day at 6 am, waking the girls up and help them with there household tasks. 7 am breakfast and then we walk with them to their school. It was very interesting to see their school. It looks much less luxurious as in Nl and really the basic things are present. At 12.00 they are already free and then we have lunch and we help them along with homework or other tasks (very nice and learnsome to see what they learn on school, also sometimes difficult to communicate and help in Spanish, so try to be a little creative in communication). Lunch is the biggest meal and we usually get soup with rice and some other things. Have to stop now because its almost lunchtime!

Lots of love